image1 image2 image3

Sociedade Cultural Medulio|Facendo que Galiza exista!|Benvidas!

O HIMNO GALEGO: a necesaria restauración da letra orixinal

Dentro dunha xeira de actos dedicados a Pondal, o día 22 de marzo desenvolveuse a palestra de Pilar García Negro, profesora da Universidade da Coruña, sobre a letra do himno, da autoría de Pondal, as modificacións erráticas sufridas, e a necesaria restauración. 

A información fornecida foi seguida con interese e sorpresa polos asistentes, unhas oitenta persoas, que se asombraron dos argumentos empregados por institucións como a RAG ou o Consello da Cultura galega para desaconsellar as restauracións do orixinal, que se propuñan nunha iniciativa parlamentar do BNG. 

Acompañamos a letra do himno cos erros e a letra orixinal, e subliñamos a necesidade de cantalo enteiro, tal e como foi establecido legalmente,  sendo, moitas veces,  as institucións as primeiras interesadas en violala. Ao final da palestra, o gaiteiro Raul Galego García executou, con mestría,  a música do himno acompañado polo canto dos e das asistentes postos en pé.


O texto oficial e o texto real [1]

Texto oficial                                                                     Texto real

¿Que din os rumorosos                                           ¿Que din os rumorosos,
na costa verdecente,                                               na costa verdecente,
ao raio transparente                                               ó raio trasparente
do prácido luar?                                                      do prácido luar...?
¿Que din as altas copas                                         ¿Que din as altas copas
de escuro arume arpado                                       de escuro arume harpado
co seu ben compasado                                          co seu ben compasado,
monótono fungar?                                                 monótono fungar...?

Do teu verdor cinguido                                           “Do teu verdor cinxido
e de benignos astros,                                               e de benignos astros,
confín dos verdes castros                                       confín dos verdes castros
E valeroso chan,                                                        e valeroso clan,
non des a esquecemento                                         non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono;                                        da inxuria o rudo encono;   
desperta do teu sono                                                desperta do teu sono,
fogar de Breogán.                                                      Fogar de Breogán.

Os bos e xenerosos                                                      Os bos e xenerosos
a nosa voz entenden                                                   a nosa voz entenden
e con arroubo atenden                                               e con arroubo atenden
o noso ronco son,                                                        o noso rouco son;                                                    
mais sóo os iñorantes                                                mas sós os ignorantes
e féridos e duros,                                                         e férridos e duros,
imbéciles e escuros                                                      imbéciles e escuros,
non os entenden, non.                                                non os entenden, non.

Os tempos son chegados                                           Os tempos son chegados                                     
dos bardos das edades                                               dos bardos das edades,
que as vosas vaguedades                                          que as vosas vaguedades
cumprido fin terán;                                                     cumprido fin terán;
pois, donde quer, xigante                                          pois donde quer, xigante,
a nosa voz pregoa                                                       a nosa voz pregoa
a redenzón da boa                                                      a redenzón da boa
nazón de Breogán.                                                      nazón de Breogán.





[1] Ferreiro, Manuel: De Breogán aos Pinos. O texto do Himno Galego, op.cit., páxs. 69-70 (99-106, na 4ª ed.)
 





Vídeos:


Fotos e vídeos: Miguel Anjo

Share this:

CONVERSATION

0 comentários:

Postar um comentário