Sociedade Cultural Medulio

Fai uns días, coñecíase nun medio de comunicación alternativo, que perto de 7 mil toneladas de pesticidas ou máis ben biocidas(xa que este e o nome verdadeiro, matadores da vida) mortais prohibidos na UE, foron a parar aos países de MERCOSUR entre o 2018-2019. Soamente a multinacional alemá BASF, exportou perto de 600 toneladas nos últimos tempos, a estes países, do produto Finopril. Produto prohibido na UE desde finais do 2013. Cabe dicir que o estado español, opúxose ferozmente, contra esta prohibición. Na Galiza, o Sr Feixoo, ofreceuse como non, a coller as reservas deste produto dos almacéns da multinacional, para bota-lo nos nosos montes, antes de que o prohibiran e unha das zonas escollidas para bota-lo, eran os montes do Ortegal. Adega fixo por aquel entón, unha campaña moi forte contra isto, xa que, ademais de ser mortal coas avellas e outras especies, é moi tóxico para a saúde humana. O xeito de botalo era por medio aéreo, co cal podía ser, que o pantano das forcadas, que é de onde consumimos a auga a maior parte desta comarca, vérase afectado. Compre sinalar, que estes produtos que exportamos prohibidos na UE e que teñen uso agro-gandeiro, despois vólvennos de volta, nas froitas, verduras e carnes que importamos destes lugares. A raíz disto, varios países da UE, están a falar nas derradeiras semanas, de que van a prohibir todos os produtos do sector da alimentación que veñan con trazas, destes biocidas prohibidos en Europa. Porque o cinismo das nosas sociedades, falo dos gobernantes e das superpoderosas multinacionais farmaceuticas é tal, que estamos a exportar os xeitos de agricultura e gandería totalmente insáns co medio ambiente. Dicía un dos grandes da Socioloxía alemana, da Socioloxía europea(Stephan Lessenich), que o éxito da nosa sociedade, é externalizar todo o que non desexamos para nós, como por por outro exemplo aparte dos biocidas, determinados residuos( electrónicos. nucleares ecétera). Porque é indubidábel que unha parte da desfeita na que está o planeta, é por culpa do modelo de negocio no sector alimentario, onde 4-5 multinacionais teñen beneficios escandalosos e inigualábeis por ningunha outra compañía e outras como as farmaceúticas, todas teñen a rama do negocio agro-gandeiro, tamén gañan mais cartos coa alimentación, que investigando e sacando insumos para a saúde humana. Xa para rematar, ou a clase política aborda o maior desafío no que está A Terra, deixando de lado os lucrativos beneficios de uns poucos, ou teremos que seguir o camiño da propia auto extinción do noso planeta. Nota: Os opinións publicadas nos artigos do blog da Sociedade Cultural Medulio son responsabilidade dos autores dos mesmos

Os novos estudos sobre o cambio climático, están dando resultados, que as científicas xa vían vir desde fai tempo. Aínda que hoxe mesmo deixásemos de emitir gases de efecto invernadoiro (GEI), a temperatura da nosa nai terra seguiría aumentando durante moitos anos. As conclusións ás que están chegar as expertas din, que o acordo de París quedase pequeno e que termos que ser máis ambiciosos, se queremos que a Tª da Terra non supere os 2ºC para fin de século. É indubidábel, que quen ten responsabilidade nisto e capacidade para levalo a cabo, son os nosos gobernantes, máis nós a cidadanía podemos facer moitas cousas, primeiro para mitigar dentro das nosas posibilidades o quecemento do planeta e logo para forzar a clase política, a tomar decisións valentes que miren primeiro de nada pola saúde do planeta e como non, pola saúde de todo-las súas habitantes. E un dos xeitos máis importantes que nós temos para conseguir isto, é reducindo o noso consumo, en todo aquilo que sexa posíbel. Xa desde fai uns cantos anos sábese por estudos de psicoloxía social, que os países que dan índices mías elevados de felicidades entre as súas cidadás, son países os cales non teñen moita capacidade de consumo. Pola contra os países que mais insatisfación demostran por parte das súas habitantes, son os países mal chamados desenvolvidos. Nestes países entre os que se atopa Galiza, os problemas psicolóxicos como depresións, ansiedades e outros trastornos psicolóxicos e da conducta, están a orden do día, algo chocante se termos en conta, a nosa opulencia para posuír todo tipo de mercadoría, a nosa opulencia para mercar a felicidade. Porque nas nosas sociedades supostamente avanzadas, a palabra felicidade, pasou a ser propiedade das grande multinacionais, que nola dosifican en pequenas doses todo-los días. Máis a realidade, é que aquel vello dito “os cartos non dan a felicidade”, parece que a ciencia xa vai un tempo demostrou que é realidade. Porque o problema que está a producir este consumismo e terríbel para o medio ambiente , para as outras especies e para nós mesmas. Un consumismo que aboca á miseria a unha gran parte de países coas súas cidadás, un consumismo que esta a facer multi-billonarios a uns poucos, fomenta a insatisfación de moitas, converte en un estercoleiro os nosos océanos e espazos naturais e esta a esgotar a pasos axigantados os recursos do planeta. Hoxe en día para o consumo das nosas sociedades opulentas, extráense case un 60% de mais materias primas, que fai 30 anos, con todo o que isto supón. Porque non se trata de non consumir, senón de consumir menos pero mellor. Tratase de consumir o que realmente necesitamos e que isto sexa de calidade. Temos que esquecer o chip, que non fai moito implantáronnos na nosa cultura, de mercar barato- usar e tirar. Termos que volver as costureiras de toda-la vida, á zapateira, as tendas de segunda man, ao préstamo de todo tipo de aparellos, a crear asociacións para a reparación do electrónico, a consumir local e de temporada, a consumir na tenda de toda-la vida, a compartir, a mercar menos pero mellor, etecétera... En definitiva temos que deixar respirar e descansar á nosa nai terra. MIGUEL ANJO GONZÁLEZ GARCÍA Nota: Os opinións publicadas nos artigos do blog da Sociedade Cultural Medulio son responsabilidade dos autores dos mesmos

Fai uns meses as científicas expertas no cambio climático da ONU, avisaban de que o Acordo de París para loitar contra o quecemento do planeta quedábase pequeno, xa que, aínda que o cumprísemos, a temperatura no planeta subiría un mínimo de 3.5 ºC. Segundo as expertas termos que multiplicar por cinco as reducións de gases de efecto invernadoiro nos próximos anos e non esperar ata o 2050, para conseguir as 0 emisións de GEI (Gases de efecto invernadoiro).

É indubidábel que os cambios que nós, o 20% da humanidade temos que facer son numerosos e afectan a maior parte do noso xeito de vida. Desde a alimentación, o consumo, o noso ocio ou o transporte entre outros, terán que ser na súa maior parte diferentes, se queremos que as próximas xeracións teñan unha vida cando menos normal no planeta. Con certeza que o cambio climático está connosco xa desde fai anos e nos próximos anos notarémolo aínda máis. Agora ben, está nas nosas mans mitigalo todo o que sexa posíbel. E unha bo xeito é empezando por noso modo de movernos.

O transporte por estrada é responsábel do 75% dos GEI devidos ao transporte e destes, o 40% é por mor do transporte urbano. O uso do vehículo particular por parte da cidadanía do mal chamado primeiro mundo e parte dos países do segundo, está a contribuír de xeito importante ao quecemento do planeta. A falsa idea de que ter coche é sinónimo de liberdade, de independencia, de status social cando isto último non se mira polo feito de ter coche e máis que dar liberdade o que fai é quitala, debido a dependencia del, aos problemas do tráfico, aos problemas a hora de aparcar, etcétera, fixo que a maior parte da xente, aspire a ter coche xunto que, todas as infraestruturas, os modelos de cidade ata agora, estean pensados para o vehículo particular a motor.

Máis isto en moitos países europeos está a empezar a cambiar. Cada vez máis países Holanda, Alemaña, Dinamarca(este último xa desde fai anos) etcétera, están a adecuar as súas infraestruturas para que a cidadanía poda levar unha mobilidade sostíbel desde o punto de vista medio ambiental e ao mesmo tempo saudábel. Incluso na Galiza termos o exemplo de Pontevedra, como cidade baixa en emisións de GEI, cidade ao servizo do peón, no do coche, o cal, valeulle para levar numerosos premios internacionais e ser recoñecida como cidade saudábel en medio mundo.

Movernos a pé, en bicicleta ou transporte público supón beneficios de todo tipo e aforro de moreiras de cartos públicos, os cales, soen dedicarse a facer novas infraestruturas para o vehículo a motor particular ano tras ano, debido o aumento do uso deste. Moverse de xeito sustentábel medio ambientalmente e tamén de maneira saudábel, supón beneficios non so para quen o realiza, senón tamén para toda a comunidade, xa que, quen se move a base do exercicio físico, demanda menos produtos socio sanitarios e farmacolóxicos, menor destrución do medio ambiente para construción de infraestruturas para o coche etcétera. É dicir, menos recursos públicos ao servizo do transporte de motor privado.

En definitiva diferentes asociacións medicas do estado español están a avisar, que por mor da contaminación dos vehículos a motor fundamentalmente particulares, perto de 40 mil persoas morren todos os anos no estado español. Isto é un prezo que non podemos nin debemos asumir e está nas nosas mans, buscar outro xeito de mobilidade, quer sustentábel co medio ambiente quer saudábel desde o punto de vista físico e psicolóxico. E para iso termos tres grandes aliados as camiñadas, a bicicleta o outras variantes, as cales, son ideais para movernos na nosa comarca onde non existen as distancias, xunto co transporte público, o cal, ademais de ser sustentábel coa natureza, ten a singularidade de que nos fai a todas por iguais.

“Camiñar é a mellor menciña do home” Hipocrates

asdo: Miguel Anjo Gónzalez García

Nota: Os opinións publicadas nos artigos do blog da Sociedade Cultural Medulio son responsabilidade dos autores dos mesmos

Assinar: Postagens ( Atom )

Navigation

Sociedade Cultural Medulio

AUTO-EXTINCIÓN II

PRESENTACION DO VIDEO CARVALHO CALERO SEMPRE CON GALIZA

Consumir menos para vivir mellor.

MEDULIO recupera a actividade con Carvalho Calero

Tempo para a esperança (Carvalho Calero na sua voz)

CONVIVIO ROSALIANO 2021

MENOS COCHE, MAIS MOVEMENTO