Sociedade Cultural Medulio

  asdo: Miguel Anjo Gónzalez García

Nota: Os opinións publicadas nos artigos do blog da Sociedade Cultural Medulio son responsabilidade dos autores dos mesmos 

Fai unhas semanas, a ONU avisaba que a solución aos problemas que trouxo consigo A Covid-19, non se ían solucionar da noite a maña coa vacinación da poboación. A crise económica provocada pola pandemia, ía a tardar anos en abandonarnos. Perto de varios centos de millóns de pobres ían a sumarse aos xa existentes, non so nos países empobrecidos, que non pobres, senón tamén no mundo mal chamado desenvolvido. As traballadoras de todo o planeta, coa escusa da Covid-19, perdemos non so dereitos, senón tamén poder adquisitivo, sobre todo as mulleres(un 8.1% fronte ao 5.4% dos homes segundo a ONU). Pola contra, as grandes fortunas do planeta aumentaron as súa riqueza nestes meses, de xeito escandaloso. Mentres que unha parte importante da cidadanía tivo serios problemas para chegar a fin de mes, para poder alimentarse elas e as súas familias, para poder pagar as facturas polo peche das empresas e negocios provocado pola corentena e as medidas posteriores, este 1% da poboación, o cal, descoñecemos na súa maioría e ninguén ponlles cara, facía o agosto enchendo os seus petos e atraendo para si aínda máis, a riqueza do planeta.

Porque as grandes danmificadas con esta crise sanitaria, foron as clases populares; as traballadoras e pequenas burguesas, que viron como da noite para a maña perdían a súa fonte de ingresos ou a vían seriamente diminuída, mentres as grandes corporacións económicas seguían aumentando e acaparando os diñeiros, co beneplácito da clase política dominante e as medidas que está a tomar esta, para mitigar a crise económica provocada pola pandemia, medidas claramente favorecedoras para o gran capital e raquíticas e insuficientes ou incluso atrévome a dicir inexistentes, como estamos a comprobar hoxe en día coa hostalaría, para as clases populares.

 Máis é indubidábel, que nós as consumidoras, termos en nosas mans cambiar xe xeito importante e reverter esta situación, con unha arma que é fundamental para que as grandes fortunas existan: O noso consumo.

É fulcral que a cidadanía, reformulemos o noso modelo de consumir e pensemos que co noso gasto, podemos crear máis ou menos riqueza, máis ou menos postos de traballos nas nosas localidades, elixindo entre mellorar e favorecer a economía real dos pobos ou pola contra, seguir favorecendo a economía especulativa, que tanta miseria e pobreza está a crear en todo o planeta.

Porque se queremos favorecer e impulsar a economía real, a cal, é a que ditamina a calidade de vida das persoas, cómpre mudar a un sistema de consumo, no que démoslle prioridade os produtos locais e ao pequeno comercio. Comprando produtos locais, estamos a favorecer a economía das nosas localidades, xa que, potenciamos a riqueza propia do lugar, fomentando e impulsando con isto a creación de postos de traballo na localidade e facendo que os diñeiros queden na súa maior parte nos circuítos locais, xerando isto a súa vez, máis emprego, máis riqueza nas nosas comarcas. Ademais consumir mercadorías locais, supón diminuír a pegada de carbono na atmosfera, xa que, son produtos que apenas viaxan, co cal, non veñen empapados en petróleo. Ao mesmo tempo, consumir nos pequenos comercios, ademais dos beneficios que acabo de sinalar, supón dinamizar os nosos barrios, as nosas cidades, xa que, estes son fundamentais na vitalidade dos mesmos, ademais de funcionar como acadantes de recursos, das diferentes administracións públicas. Naqueles barrios onde hai un comercio pequeno forte, existe tamén maior vida nas súas rúas, maiores espazos verdes, son barrios mellor inter-conectados cos centros das cidades, son barrios que teñen menores taxas de delincuencia (da pequena, da que soa, claro está) etécetera. Xunto con estas vantaxes, existen outras que moitas veces pasamos por alto, como por exemplo, que consumindo local sabemos que tipo de condicións laborais teñen estas traballadoras, unha parte importante das cales son elas as súas propias xefas e empresarias. Ademais os produtores locais, como os pequenos comercios, non puxeron nin están a por moitos problemas, en temas como por exemplo o uso de plásticos, a diferenza das grandes superficies, as cales, están a someter presión aos poderes públicos, para que non se prohiban de todo, supoñendo isto un alto custe medio ambiental, un alto custe para a nosa saúde, un alto custe para o noso peto, e sobre todo, un alto custe para as xeracións vindeiras.

Xa para rematar, agora que comenza un ano novo, é preciso que mudemos a nosa forma de consumir, usando a cabeciña a hora de elixir onde imos facer o noso gasto e en que o imos facer. Deste xeito, conseguiremos co noso consumo, seguir creando riqueza real nas nosas localidades e nas clases traballadoras, simplemente apostando polos produtos locais e polos pequenos comercios, os cales levan connosco toda a vida.  

asdo: Miguel Anjo Gónzalez García

Nota: Os opinións publicadas nos artigos do blog da Sociedade Cultural Medulio son responsabilidade dos autores dos mesmos 

REFORMULAR A ATENCIÓN PRIMARIA.

A Covid-19 veu a modificar as nosas vidas en moitos aspectos. Desde desmobilizar a sociedade ata cambiar os nosos hábitos de vida e consumos. Máis no referente a atención primaria en sanidade o que está a facer o goberno galego, é desmantelala aínda máis, se con certeza algunha vez tivemos unha verdadeira atención primaria, a cal, é a base do sistema sanitario. O goberno do PP o que está a facer aproveitando a Covid é que a xente non teña outro remedio que irse a sanidade privada, xa que, ninguén pode sentirse ben atendido por medio do telefone. As propias profesionais médicas e sanitarias, están a avisar deste desastre programado a traizón por Nuñez Feixoo e o seu goberno, que sigue a negar recursos de todo tipo á sanidade publica e ao mesmo tempo, dota de recursos públicos a sanidade privada.

Máis o motivo de este artigo é que hai que cambiar o concepto polo que entendemos a atención primaria en saúde. Desde sempre esta atención baseouse, en diagnosticar os problemas de saúde das doentes que acoden as consultas, para podelos tratar polas médicas de atención primaria ou derivalas aos especialistas. E isto é entender este servizo esencial e básico do xeito non correcto, xa que só estase a dirixir a atopar as patoloxías nos doentes que acoden ao ambulatorio para tratalas.

A atención médica primaria teñen que estar en primeiro lugar:

•        Nas comunidades, nos barrios, nos colexios, etcétera falando en primeiro lugar de como previr as doenzas. Teñen que ensinar á poboación os estilos de vida correctos desde o culinario, hábitos, consumos... ata o modo de moverse para deste xeito, conseguir ter unha poboación concienciada e coñecedora da importancia da súa saúde persoal. Para isto teñen que estar en contacto coas AVV, co profesorado, con cociñeiros, con monitores físicos e de tempo libre, coa policía municipal etcétera. En definitiva coas diversas axentes sociais, para deste modo coordinar este traballo que é básico e esencial como é a prevención.

•         En segundo lugar, teñen que existir leis para todo isto, que favorecen e lle dean prioridade aos hábitos saudábeis e penalicen os insáns como por exemplo maiores, taxas ao tabaco non só na parte do consumidor senón tamén as compañías de tabaco, maiores restricións para poder fumar, taxas aos alimentos máis azucrados, redución das cantidades de azucre, por exemplo nos cafés, xunto coa obriga de pagar quen quixer un extra a maiores, taxas ao álcool, leis que favorezan o transporte a pé, en bicicleta ou transporte público e ao mesmo tempo, dificultar o uso do coche particular, taxas aos alimentos industriais e prohibición de certos compostos neste tipo de alimentos etcétera.

•        por ultimo, que as nosas medicas teñan contratos estables e non precarios, con salarios dignos, que os cursos de reciclaxe e actualización corran a cargo do goberno, que estean en contacto de xeito continuo con diferentes especialidades, como as endócrinas, dietistas, fisioterapeutas, psicólogas, diminución da ratio de pacientes asignadas a cada profesional e máis tempo de consulta por cada paciente, posibilidade de pedir elas mesmas as probas específicas e un longo etcétera.

Porque isto que estou a escribir, non é que se me ocorrese a min esta tarde. Isto é o que esta a dicir a OMS e diferentes asociación medicas que buscan realmente a boa saúde da poboación, por todo o planeta se verdadeiramente queremos ter unha sanidade e unha atención primaria de calidade e eficiente. Porque se levamos esta reformulación da atención primaria, o custe de todo isto vai ser moito menor con diferencia ao custe actual de tratar  múltiples patoloxías que poden verse reducidas nun número significativamente maior aplicando estas estratexias.

“A maior das tolemias é sacrificar a saúde, por calquera outro tipo de felicidade”        

                                                            Asdo:  MIGUEL ANJO GONZALEZ GARCIA

Nota:As opinión dos artigos publicados no blog da Sociedade Cultural Medulio son responsabilidade dos autores dos mesmos

Desde mediados do século pasado, as galegas case triplicamos o noso consumo de carne, sendo isto non só un problema medioambiental, senón tamén un problema para a saúde da poboación. Aínda que no caso galego, non chega a ser como nos EUA, a cría de carne na maior parte do planeta é de xeito estabulado, sendo isto o verdadeiro problema medioambiental do consumo de carne vermella. Se xuntásemos todas as reses do planeta, teríamos o terceiro país máis numeroso da Terra. A necesidade de soia e cereais para facer os pensos deste gando, está a levar a deforestar grandes extensións de bosques primarios, sobre todo no Amazonas e no Sueste asiático. Isto está a contribuír de maneira importante ao caos climático, ademais de estar a encher o medio ambiente de agro-tóxicos e demais sustancias químicas. Non só no cultivo dos cereais para a produción destes pensos, senón tamén, para poder ter gran número de animais ateigados en espazos reducidos. Segundo Veterinarios sen Fronteiras por cada catro filetes de carne vermella que comemos procedente da gandería intensiva, estamos a tomar case 400 mg de antibióticos.

Xunto a isto, o consumo de carne vermella de xeito habitual, está a producir multitude de problemas de saúde á cidadanía supoñendo isto un gasto sanitario, quer farmacéutico quer médico, moi elevado na Galiza. O consumo diario de carne vermella está asociado a problemas de azucre na sangue, a problemas cardiovasculares, a problemas de cancro sobre todo colo-rectal e tamén ultimamente, o consumo de carnes procesadas, está asociado a determinadas enfermidades dexenerativas como demencias, Párkinson ou Alzheimer.  Se seguísemos os consellos de determinadas organizacións médicas da Galiza e consumísemos a carne como eles ditaminan, teriamos varios milleiros menos de casos de cancros e tamén multitude menos de casos de persoas con problemas co azucre na sangue.

Por todo isto é fulcral, que reduzamos o consumo de carnes vermellas en xeral, mais sobre todo as que proveñen da gandería intensiva. Hoxe en día na maiorías dos nosos barrios xa empeza a haber quer cooperativas cidadás de consumo quer tendas ecolóxicas, que poñen a nosa disposición poder mercar carnes procedentes da gandería extensiva e certificadas con selos de gandería ecolóxica de orixe galega. Mais cómpre que a cidadanía volva comer como facían as nosas maiores, antes do boom da carne e comezásemos de novo: mesturar legumes, aumentar o noso consumo de verduras e froitas, a ser posíbel de orixe local, obter a proteína de cereais, ovos e peixes que proveñan da pesca artesanal. Para deste xeito, mellorar a nosa saúde, mellorar a nosa xenética, diminuír a depredación e a contaminación dos ecosistemas naturais e na cal deixaremos un futuro con futuro, valga a redundancia, ás xeracións vindeiras.

                                                                        MIGUEL ANJO GONZÁLEZ GARCÍA

Desde principios da humanidade, cando estabamos nas árbores, nas covas ata hoxe en día, sempre fomos xeradores de residuos. Mais coa chegada da revolución industrial ata este momento da chamada sociedade de consumo, estamos a xerar moreiras de residuos, moitos deles moi perigosos que están a supor unha forte carga para o planeta. O esgotamento dos recursos naturais, a maior parte deles non renovábeis, xa que o ritmo de extracción é superior a súa reposición por parte da natureza, asi como tamén a desaparición dos hábitats naturais, a contaminación do planeta,  xunto co cambio climático son consecuencia desta sociedade de consumo. Unha sociedade que a maior parte do seu consumo é de usar e tirar, o que leva consigo un mal gasto de materias primas. As galegas estamos a xerar 1 kg de residuos ao día, sen contar os residuos agro-gandeiros, os da industria, os residuos da minería etcétera, ademais da parte que a cada unha de nós tócanos dos Residuos que van a atmosfera.

Hoxe en día debemos, nós as galegas, tomar conciencia a hora de consumir e pensar que si o que imos mercar é absolutamente necesario. Debemos ser racionais e analizar os nosos hábitos de consumo e o que estes supón para o planeta e sobre todo, para as xeracións vindeiras. Ser crítico a hora de mercar é fulcral, como signo de responsabilidade. Mirar de onde ven ese produto, como se fabricou, que compoñentes ten, que pasara cando sexa refugallo, en que condicións se fixo, é algo necesario hoxe máis que nunca, para deste xeito desbotar aqueles produtos non sostíbeis medio ambientalmente e forzar a industria a facer produtos sustentábeis en toda a súa cadea de vida.

Mais mentres isto non sucede é necesario, que apliquemos a regra das cinco R no noso día a día por esta orde:

•      Reducir: Sempre que vaiamos a mercar debemos preguntarnos se é absolutamente necesario. Ademais debemos reducir sobre todo as embalaxes, levando nós os nosos propios envases. Mercar produtos a granel, levando nós os tuppers levando as bolsas de tea, mochilas ou cestos é moi importante. Non pensemos que por ser embalaxes de papel non pasa nada. Cada ano córtanse 15 mil millóns de árbores, soamente para a produción de papel, consumido este por un 15% da humanidade. Evitar os produtos plastificados e consumir aqueles produtos que as súas embalaxes poidan ser reciclados facilmente como o cristal é un bon hábito.

•      Reutilizar: Sempre que poidamos debemos darlle unha segunda vida aos produtos. Escribir en papeis usados só por unha cara, a primeira auga da ducha en inverno a cal sae fría recollelas nun cubo para regar as prantas ou para o retrete, ese recipiente de iogur para facer un bote para os lapis, etcetera. Entre outra cousas conseguiremos prolongar a vida da mercadoría e evitar a súa posíbel incineración ou depósito nun vertedoiro. Non vos enganedes pensando que isto non importa, isto feito por moita xente o planeta nótao moito.

•      Reparar: Na Galiza isto fíxose sempre. Quen non levou os zapatos ao zapateiro ou o pantalón a costureira a por parches nos xeonllos?. Mais hoxe en día debemos facelo tamén con outros moitos produtos, sobre todo os electrónicos. Moitas veces pensamos que é mais custosa a reparación, que mercar un produto novo. Mais si avaliamos o impacto ambiental e o custe para a natureza o resultado e que é mais económico arranxalo. Ademais hoxe en día en moitas cidades xa hai grupos de persoas asociadas para este fin, o de buscar o xeito de reparar moitos destes produtos (impresoras- portátiles- celulares, etcétera...)

•      Reciclar: Esta debe ser a fase final do proceso, xa que é consumidora na maioría das veces de inxentes cantidades de enerxía. Ademais a capacidade para levar a cabo a reciclaxe a teñen os gobernos e grandes empresas.

•      Repoñer: Isto tamén depende do poder, xa que debemos deixar que a Terra repoña os recursos naturais que extraemos para as nosas sociedades, para o noso día a día.

Xa para rematar se practicamos todo isto, sobre todo as 3 primeiras R (REDUCIR -REUTILIZAR-REPARAR) no noso día a día, estaremos diminuíndo as emisións de gases de efecto invernadoiro, debido ao aforro de enerxía, diminuíndo a contaminación dos nosos ecosistemas mariños e terrestres, diminuíndo a deforestación e o esgotamento dos recursos naturais, diminuíndo a cantidade de auga utilizada pola industria.... En definitiva, conseguiremos ter un planeta saudábel e unha sociedade sostíbel.