Sociedade Cultural Medulio

Os novos estudos sobre o cambio climático, están dando resultados, que as científicas xa vían vir desde fai tempo. Aínda que hoxe mesmo deixásemos de emitir gases de efecto invernadoiro (GEI), a temperatura da nosa nai terra seguiría aumentando durante moitos anos. As conclusións ás que están chegar as expertas din, que o acordo de París quedase pequeno e que termos que ser máis ambiciosos, se queremos que a Tª da Terra non supere os 2ºC para fin de século. É indubidábel, que quen ten responsabilidade nisto e capacidade para levalo a cabo, son os nosos gobernantes, máis nós a cidadanía podemos facer moitas cousas, primeiro para mitigar dentro das nosas posibilidades o quecemento do planeta e logo para forzar a clase política, a tomar decisións valentes que miren primeiro de nada pola saúde do planeta e como non, pola saúde de todo-las súas habitantes. E un dos xeitos máis importantes que nós temos para conseguir isto, é reducindo o noso consumo, en todo aquilo que sexa posíbel. Xa desde fai uns cantos anos sábese por estudos de psicoloxía social, que os países que dan índices mías elevados de felicidades entre as súas cidadás, son países os cales non teñen moita capacidade de consumo. Pola contra os países que mais insatisfación demostran por parte das súas habitantes, son os países mal chamados desenvolvidos. Nestes países entre os que se atopa Galiza, os problemas psicolóxicos como depresións, ansiedades e outros trastornos psicolóxicos e da conducta, están a orden do día, algo chocante se termos en conta, a nosa opulencia para posuír todo tipo de mercadoría, a nosa opulencia para mercar a felicidade. Porque nas nosas sociedades supostamente avanzadas, a palabra felicidade, pasou a ser propiedade das grande multinacionais, que nola dosifican en pequenas doses todo-los días. Máis a realidade, é que aquel vello dito “os cartos non dan a felicidade”, parece que a ciencia xa vai un tempo demostrou que é realidade. Porque o problema que está a producir este consumismo e terríbel para o medio ambiente , para as outras especies e para nós mesmas. Un consumismo que aboca á miseria a unha gran parte de países coas súas cidadás, un consumismo que esta a facer multi-billonarios a uns poucos, fomenta a insatisfación de moitas, converte en un estercoleiro os nosos océanos e espazos naturais e esta a esgotar a pasos axigantados os recursos do planeta. Hoxe en día para o consumo das nosas sociedades opulentas, extráense case un 60% de mais materias primas, que fai 30 anos, con todo o que isto supón. Porque non se trata de non consumir, senón de consumir menos pero mellor. Tratase de consumir o que realmente necesitamos e que isto sexa de calidade. Temos que esquecer o chip, que non fai moito implantáronnos na nosa cultura, de mercar barato- usar e tirar. Termos que volver as costureiras de toda-la vida, á zapateira, as tendas de segunda man, ao préstamo de todo tipo de aparellos, a crear asociacións para a reparación do electrónico, a consumir local e de temporada, a consumir na tenda de toda-la vida, a compartir, a mercar menos pero mellor, etecétera... En definitiva temos que deixar respirar e descansar á nosa nai terra. MIGUEL ANJO GONZÁLEZ GARCÍA Nota: Os opinións publicadas nos artigos do blog da Sociedade Cultural Medulio son responsabilidade dos autores dos mesmos

Coincidindo co aniversario da morte de Ricardo Carvalho Calero, o 25 de marzo, MEDULIO recuperou a súa actividade presencial cun vídeo, co título Tempo para esperanza, que recolle unha selección da entrevista que Francisco Salinas lle fixo en 1989 un ano antes de morrer oprofesor e escritor. O aforo do salón de actos do Antigo Hospicio, conforme ás normas Covidi, ficou cuberto pola asistencia. Presentou o acto Xoán Costa, responsábel con Francisco Rodríguez, da selección realizada para reducir a entrevista de cinco horas a 40 minutos. Medulio decidiu continuar coa súa actividade cultural presencial a partir de agora, sempre que as circunstancias sanitarias o permitan. Carvalho Calero e a súa obra seguirán a ocupar parte importante da nosa atención.

Fai uns meses as científicas expertas no cambio climático da ONU, avisaban de que o Acordo de París para loitar contra o quecemento do planeta quedábase pequeno, xa que, aínda que o cumprísemos, a temperatura no planeta subiría un mínimo de 3.5 ºC. Segundo as expertas termos que multiplicar por cinco as reducións de gases de efecto invernadoiro nos próximos anos e non esperar ata o 2050, para conseguir as 0 emisións de GEI (Gases de efecto invernadoiro).

É indubidábel que os cambios que nós, o 20% da humanidade temos que facer son numerosos e afectan a maior parte do noso xeito de vida. Desde a alimentación, o consumo, o noso ocio ou o transporte entre outros, terán que ser na súa maior parte diferentes, se queremos que as próximas xeracións teñan unha vida cando menos normal no planeta. Con certeza que o cambio climático está connosco xa desde fai anos e nos próximos anos notarémolo aínda máis. Agora ben, está nas nosas mans mitigalo todo o que sexa posíbel. E unha bo xeito é empezando por noso modo de movernos.

O transporte por estrada é responsábel do 75% dos GEI devidos ao transporte e destes, o 40% é por mor do transporte urbano. O uso do vehículo particular por parte da cidadanía do mal chamado primeiro mundo e parte dos países do segundo, está a contribuír de xeito importante ao quecemento do planeta. A falsa idea de que ter coche é sinónimo de liberdade, de independencia, de status social cando isto último non se mira polo feito de ter coche e máis que dar liberdade o que fai é quitala, debido a dependencia del, aos problemas do tráfico, aos problemas a hora de aparcar, etcétera, fixo que a maior parte da xente, aspire a ter coche xunto que, todas as infraestruturas, os modelos de cidade ata agora, estean pensados para o vehículo particular a motor.

Máis isto en moitos países europeos está a empezar a cambiar. Cada vez máis países Holanda, Alemaña, Dinamarca(este último xa desde fai anos) etcétera, están a adecuar as súas infraestruturas para que a cidadanía poda levar unha mobilidade sostíbel desde o punto de vista medio ambiental e ao mesmo tempo saudábel. Incluso na Galiza termos o exemplo de Pontevedra, como cidade baixa en emisións de GEI, cidade ao servizo do peón, no do coche, o cal, valeulle para levar numerosos premios internacionais e ser recoñecida como cidade saudábel en medio mundo.

Movernos a pé, en bicicleta ou transporte público supón beneficios de todo tipo e aforro de moreiras de cartos públicos, os cales, soen dedicarse a facer novas infraestruturas para o vehículo a motor particular ano tras ano, debido o aumento do uso deste. Moverse de xeito sustentábel medio ambientalmente e tamén de maneira saudábel, supón beneficios non so para quen o realiza, senón tamén para toda a comunidade, xa que, quen se move a base do exercicio físico, demanda menos produtos socio sanitarios e farmacolóxicos, menor destrución do medio ambiente para construción de infraestruturas para o coche etcétera. É dicir, menos recursos públicos ao servizo do transporte de motor privado.

En definitiva diferentes asociacións medicas do estado español están a avisar, que por mor da contaminación dos vehículos a motor fundamentalmente particulares, perto de 40 mil persoas morren todos os anos no estado español. Isto é un prezo que non podemos nin debemos asumir e está nas nosas mans, buscar outro xeito de mobilidade, quer sustentábel co medio ambiente quer saudábel desde o punto de vista físico e psicolóxico. E para iso termos tres grandes aliados as camiñadas, a bicicleta o outras variantes, as cales, son ideais para movernos na nosa comarca onde non existen as distancias, xunto co transporte público, o cal, ademais de ser sustentábel coa natureza, ten a singularidade de que nos fai a todas por iguais.

                                                   “Camiñar é a mellor menciña do home” Hipocrates

  asdo: Miguel Anjo Gónzalez García

Nota: Os opinións publicadas nos artigos do blog da Sociedade Cultural Medulio son responsabilidade dos autores dos mesmos 

Fai unhas semanas, a ONU avisaba que a solución aos problemas que trouxo consigo A Covid-19, non se ían solucionar da noite a maña coa vacinación da poboación. A crise económica provocada pola pandemia, ía a tardar anos en abandonarnos. Perto de varios centos de millóns de pobres ían a sumarse aos xa existentes, non so nos países empobrecidos, que non pobres, senón tamén no mundo mal chamado desenvolvido. As traballadoras de todo o planeta, coa escusa da Covid-19, perdemos non so dereitos, senón tamén poder adquisitivo, sobre todo as mulleres(un 8.1% fronte ao 5.4% dos homes segundo a ONU). Pola contra, as grandes fortunas do planeta aumentaron as súa riqueza nestes meses, de xeito escandaloso. Mentres que unha parte importante da cidadanía tivo serios problemas para chegar a fin de mes, para poder alimentarse elas e as súas familias, para poder pagar as facturas polo peche das empresas e negocios provocado pola corentena e as medidas posteriores, este 1% da poboación, o cal, descoñecemos na súa maioría e ninguén ponlles cara, facía o agosto enchendo os seus petos e atraendo para si aínda máis, a riqueza do planeta.

Porque as grandes danmificadas con esta crise sanitaria, foron as clases populares; as traballadoras e pequenas burguesas, que viron como da noite para a maña perdían a súa fonte de ingresos ou a vían seriamente diminuída, mentres as grandes corporacións económicas seguían aumentando e acaparando os diñeiros, co beneplácito da clase política dominante e as medidas que está a tomar esta, para mitigar a crise económica provocada pola pandemia, medidas claramente favorecedoras para o gran capital e raquíticas e insuficientes ou incluso atrévome a dicir inexistentes, como estamos a comprobar hoxe en día coa hostalaría, para as clases populares.

 Máis é indubidábel, que nós as consumidoras, termos en nosas mans cambiar xe xeito importante e reverter esta situación, con unha arma que é fundamental para que as grandes fortunas existan: O noso consumo.

É fulcral que a cidadanía, reformulemos o noso modelo de consumir e pensemos que co noso gasto, podemos crear máis ou menos riqueza, máis ou menos postos de traballos nas nosas localidades, elixindo entre mellorar e favorecer a economía real dos pobos ou pola contra, seguir favorecendo a economía especulativa, que tanta miseria e pobreza está a crear en todo o planeta.

Porque se queremos favorecer e impulsar a economía real, a cal, é a que ditamina a calidade de vida das persoas, cómpre mudar a un sistema de consumo, no que démoslle prioridade os produtos locais e ao pequeno comercio. Comprando produtos locais, estamos a favorecer a economía das nosas localidades, xa que, potenciamos a riqueza propia do lugar, fomentando e impulsando con isto a creación de postos de traballo na localidade e facendo que os diñeiros queden na súa maior parte nos circuítos locais, xerando isto a súa vez, máis emprego, máis riqueza nas nosas comarcas. Ademais consumir mercadorías locais, supón diminuír a pegada de carbono na atmosfera, xa que, son produtos que apenas viaxan, co cal, non veñen empapados en petróleo. Ao mesmo tempo, consumir nos pequenos comercios, ademais dos beneficios que acabo de sinalar, supón dinamizar os nosos barrios, as nosas cidades, xa que, estes son fundamentais na vitalidade dos mesmos, ademais de funcionar como acadantes de recursos, das diferentes administracións públicas. Naqueles barrios onde hai un comercio pequeno forte, existe tamén maior vida nas súas rúas, maiores espazos verdes, son barrios mellor inter-conectados cos centros das cidades, son barrios que teñen menores taxas de delincuencia (da pequena, da que soa, claro está) etécetera. Xunto con estas vantaxes, existen outras que moitas veces pasamos por alto, como por exemplo, que consumindo local sabemos que tipo de condicións laborais teñen estas traballadoras, unha parte importante das cales son elas as súas propias xefas e empresarias. Ademais os produtores locais, como os pequenos comercios, non puxeron nin están a por moitos problemas, en temas como por exemplo o uso de plásticos, a diferenza das grandes superficies, as cales, están a someter presión aos poderes públicos, para que non se prohiban de todo, supoñendo isto un alto custe medio ambiental, un alto custe para a nosa saúde, un alto custe para o noso peto, e sobre todo, un alto custe para as xeracións vindeiras.

Xa para rematar, agora que comenza un ano novo, é preciso que mudemos a nosa forma de consumir, usando a cabeciña a hora de elixir onde imos facer o noso gasto e en que o imos facer. Deste xeito, conseguiremos co noso consumo, seguir creando riqueza real nas nosas localidades e nas clases traballadoras, simplemente apostando polos produtos locais e polos pequenos comercios, os cales levan connosco toda a vida.  

asdo: Miguel Anjo Gónzalez García

Nota: Os opinións publicadas nos artigos do blog da Sociedade Cultural Medulio son responsabilidade dos autores dos mesmos 

REFORMULAR A ATENCIÓN PRIMARIA.

A Covid-19 veu a modificar as nosas vidas en moitos aspectos. Desde desmobilizar a sociedade ata cambiar os nosos hábitos de vida e consumos. Máis no referente a atención primaria en sanidade o que está a facer o goberno galego, é desmantelala aínda máis, se con certeza algunha vez tivemos unha verdadeira atención primaria, a cal, é a base do sistema sanitario. O goberno do PP o que está a facer aproveitando a Covid é que a xente non teña outro remedio que irse a sanidade privada, xa que, ninguén pode sentirse ben atendido por medio do telefone. As propias profesionais médicas e sanitarias, están a avisar deste desastre programado a traizón por Nuñez Feixoo e o seu goberno, que sigue a negar recursos de todo tipo á sanidade publica e ao mesmo tempo, dota de recursos públicos a sanidade privada.

Máis o motivo de este artigo é que hai que cambiar o concepto polo que entendemos a atención primaria en saúde. Desde sempre esta atención baseouse, en diagnosticar os problemas de saúde das doentes que acoden as consultas, para podelos tratar polas médicas de atención primaria ou derivalas aos especialistas. E isto é entender este servizo esencial e básico do xeito non correcto, xa que só estase a dirixir a atopar as patoloxías nos doentes que acoden ao ambulatorio para tratalas.

A atención médica primaria teñen que estar en primeiro lugar:

•        Nas comunidades, nos barrios, nos colexios, etcétera falando en primeiro lugar de como previr as doenzas. Teñen que ensinar á poboación os estilos de vida correctos desde o culinario, hábitos, consumos... ata o modo de moverse para deste xeito, conseguir ter unha poboación concienciada e coñecedora da importancia da súa saúde persoal. Para isto teñen que estar en contacto coas AVV, co profesorado, con cociñeiros, con monitores físicos e de tempo libre, coa policía municipal etcétera. En definitiva coas diversas axentes sociais, para deste modo coordinar este traballo que é básico e esencial como é a prevención.

•         En segundo lugar, teñen que existir leis para todo isto, que favorecen e lle dean prioridade aos hábitos saudábeis e penalicen os insáns como por exemplo maiores, taxas ao tabaco non só na parte do consumidor senón tamén as compañías de tabaco, maiores restricións para poder fumar, taxas aos alimentos máis azucrados, redución das cantidades de azucre, por exemplo nos cafés, xunto coa obriga de pagar quen quixer un extra a maiores, taxas ao álcool, leis que favorezan o transporte a pé, en bicicleta ou transporte público e ao mesmo tempo, dificultar o uso do coche particular, taxas aos alimentos industriais e prohibición de certos compostos neste tipo de alimentos etcétera.

•        por ultimo, que as nosas medicas teñan contratos estables e non precarios, con salarios dignos, que os cursos de reciclaxe e actualización corran a cargo do goberno, que estean en contacto de xeito continuo con diferentes especialidades, como as endócrinas, dietistas, fisioterapeutas, psicólogas, diminución da ratio de pacientes asignadas a cada profesional e máis tempo de consulta por cada paciente, posibilidade de pedir elas mesmas as probas específicas e un longo etcétera.

Porque isto que estou a escribir, non é que se me ocorrese a min esta tarde. Isto é o que esta a dicir a OMS e diferentes asociación medicas que buscan realmente a boa saúde da poboación, por todo o planeta se verdadeiramente queremos ter unha sanidade e unha atención primaria de calidade e eficiente. Porque se levamos esta reformulación da atención primaria, o custe de todo isto vai ser moito menor con diferencia ao custe actual de tratar  múltiples patoloxías que poden verse reducidas nun número significativamente maior aplicando estas estratexias.

“A maior das tolemias é sacrificar a saúde, por calquera outro tipo de felicidade”        

                                                                                 (ARTHUR SCHOPENHAUER)

   

                                                            Asdo:  MIGUEL ANJO GONZALEZ GARCIA

Nota:As opinión dos artigos publicados no blog da Sociedade Cultural Medulio son responsabilidade dos autores dos mesmos