A Sociedade Cultural Medulio de Ferrol fixo ás 18 horas, o día 24, no
Antigo Hospicio de Ferrol, un repaso
polo mundo rosaliano, para dar conta da súa variedade, riqueza e modernidade,
unha poesía sen igual, rompedora e aínda viva por moitos aspectos. O encargado
de pór voz e música aos poemas foi o
grupo MOLIME, formado por Xoán
Padín, cantor, Alberte Núñez, acordeón, e Alberte Maceira, saxo e percusión. O
resultado son cancións sorprendentes pola súa
orixinalidade, diversidade de rexistros e riqueza expresiva e
filosófica. Contaron coa asesoría de Francisco Rodríguez para unha acertada
adecuación de letra e música. Os poemas cantados foron os seguintes:
1.- Rosalía abre o seu segundo libro en lingua galega, Follas Novas (1880), deixando claro que ela, a súa personalidade, a
súa forma de ser e de sentir non se corresponde co estereotipo que había, e
aínda hai, sobre o que é unha muller. Daquelas
que cantan....
2.-Trátase do contraste que sentía
moitas veces entre o seu ánimo e a fermosura do mundo natural que a rodeaba, o
que aguzaba a súa sensación de desacougo e desharmonía. No ceo, azul clarísimo...
3.-Rosalía fai poesía que interpela, debate e contrasta co pensamentos de
outros. Neste caso, cos médicos, para subliñar que hai males que a medicina non
cura. Son os males do corazón, dos sentimentos, dos sufrimentos psíquicos de
todo tipo. Teño un mal que non ten cura.
4.-Rosalía era unha muller moi alegre, contra o que se cre. Aquí imos ver
tamén un diálogo entre dúas mulleres de clase popular. A actitude esperanzada,
dun futuro prometedor, e a actitude realista, desconfiada, de que debemos vivir
o presente, que é o único tanxíbel e experimentábel. Está na liña de algúns de Cantares Gallegos (1863), se ben con
espírito máis realista e coloquial. Nel o alcol, como droga, minora, reduce as
penas ou axuda a esquecer a dura realidade...Vamos bebendo....
5.-A piedade perante a desgraza, os desgraciados, os maltratados pola vida,
era unha característica rosaliana....a ela gustáballe evidencialo cun xogo que
manifestase que ninguén está libre dela, e que como tratas te tratarán....Ti onte, mañá eu
6.-Fronte á idea católica do matrimonio ser un sacramento, Rosalía defende
que, en todo caso, sería unha necesidade material, física, quitándolle a
importancia grandilocuente sobrenatural para poñelo a ras de chan...unha forma
indirecta de facer ver que non ten que ser para sempre, a lexitimidade do
divorcio...Decides que o matrimonio...
7.-Dous poema para xustificar os suicidas fronte á condena do que eran
obxecto pola Igrexa, que impedía o seu enterro en lugar sagrado. Son para ela
como os mártires do cristianismo. Un de protesta explícita, o outro montado
sobre unha realidade obxectiva que fala por si soia...Por que, Dios piadoso? e Soia!...
8.-A lúa é un astro que simboliza os tristes, os que padecen
discriminación, os que senten amores heterodoxos, non normativos...un astro da
súa preferencia...Vemos como Rosalía era en realidade unha nihilista relixiosa,
á veces....unha muller capaz de imaxinar mundos sobrenaturais moi vinculados ao
noso mundo real, sen darlle á súa vez existencia certa.....Lúa descolorida
9.-Vimos como sentía o papel de Galiza dentro dun Estado español en
construción tal e como é hoxe, e que sentimento lle espertaba a función que
Galiza cumpre nel....Este é un poema de Cantares
Gallegos, o seu primeiro libro en lingua galega, vendido por subscrición
entre amigos e amigas de Rosalía e o seu marido Murguía.....Pobre Galicia...
Dous poemas, Vamos bebendo e
Pobre Galicia...foron obxecto de proposta para participaren os asistentes,
cantando colectivamente. Efectivamente, os asistentes, que enchían o salón do
Antigo Hospicio, participaron con entusiasmo e agradeceron con sonoros aplausos
o Grupo Molime.
0 comentários:
Postar um comentário